ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Θυμάμαι τη μέρα που μυήθηκα ως μαθητής… Μετά το πέρας τη τελετής κατεβήκαμε όλοι στο υπόγειο όπου συμμετείχα για πρώτη φορά στο Ποτήριον Αγάπης.  Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα κατεβαίνοντας τις σκάλες, ήταν ένας πίνακας που περιέχει μια αναπαράσταση ενός αρχαίου συμβόλου: του δένδρου της Ζωής.  Παρ’ ότι το είχα μελετήσει και στο παρελθόν, όταν το είδα να φυτρώνει σιωπηλά μέσα στο κτήριο μας σκέφτηκα πως πρέπει να εμπεριέχει πράγματι πλούσιους συμβολισμούς και αληθινή δύναμη.  Στην τεκτονική μου πορεία δεν το ξανασυνάντησα σε κανέναν βαθμό…   Ωστόσο όπως λέει το τυπικό μας «…ο Τεκτονισμός ουδένα θέτει όριο εις την αναζήτηση της αληθείας».  Παίρνοντας θάρρος από αυτή την αρχή θα επιχειρήσω προς χάριν της έρευνας, να διερευνήσω πώς και αν απεικονίζεται το περιβόητο δένδρο της ζωής μέσα στη στοά του 1ου συμβολικού βαθμού.  Αξίζει νομίζω να περιπλανηθούμε στα κλαδιά του… 

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

    Τι είναι το δένδρο της ζωής?  Από τα βάθη της αρχαιότητος και σε διαφορετικούς πολιτισμούς συναντάμε ένα σύνθετο ιερογλυφικό που έχει συνήθως τη μορφή δένδρου ή γενικότερα φυτού.  Στις περισσότερες περιπτώσεις τα κλαδιά αυτού του δένδρου, ανεξάρτητα από το πώς πλέκονται μεταξύ τους, καταλήγουν σε δέκα άκρες που τις πλείστες των φορών έχουν σχήμα σφαίρας.  Πολλές φορές βέβαια μπορεί να καταλήγουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο αριθμό σφαιρών.  Στην αλχημεία για παράδειγμα συναντούμε συχνά το δένδρο με τα επτά κλαδιά.  Επίσης αξιοσημείωτο είναι και το παράδειγμα της «Αμπέλου».  Φαντάζομαι πως όλοι σας έχετε δει την αγιογραφία που παριστάνει τον Ιησού σαν τον κορμό της Αμπέλου και φύονται απ΄ αυτόν 12 κλαδιά – οι 12 απόστολοι.  Κάποιες φορές μάλιστα υπάρχει κι ένα 13ο κλαδί πάνω απ’ το κεφάλι του, το οποίο καταλήγει στο Θεό (βλ. σχήμα)…

Ωστόσο τα δένδρα με δέκα απολήξεις εμφανίζονται μάλλον συχνότερα.  Για παράδειγμα ανάμεσα στα ελάχιστα διασωθέντα χειρόγραφα της πυθαγορείου σχολής συναντούμε κι ένα γλύφο που αναπαριστά ένα δένδρο με δέκα κλαδιά (ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και η Ιερή Τετρακτίνα αποτελείται από δέκα τελείες).  Ο αριθμός δέκα είναι ένας τέλειος αριθμός και έχει συμβολική σημασία το ότι αναπαραστάθηκε σαν ψηφίο από τη μονάδα κι έναν κύκλο (το μηδέν).  Σε πάρα πολλά μυητικά συστήματα άλλωστε τα σκαλοπάτια μύησης, οι βαθμοί τους δηλαδή, ήταν δέκα.

    Ο Καρλ Γιουνγκ στο βιβλίο του «Το φιλοσοφικό δένδρο» κάνει ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν και παρουσιάζει μια πληθώρα από διαφορετικές μορφές του δένδρου.  Όπως διαπιστώνει, αυτό είναι ένα σύμβολο βαθιά χαραγμένο στο ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο και γι’ αυτό το συναντάμε με παρόμοια μορφή σε εντελώς διαφορετικά μέρη του πλανήτη και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.  Το συγκεκριμένο ιερογλυφικό τώρα, που βλέπετε στο σχέδιο είναι παρμένο από την παράδοση της Καμπαλά.  Εκτός απ’ το λόγο που ανέφερα παραπάνω, το επέλεξα ανάμεσα στα υπόλοιπα φιλοσοφικά δένδρα και για δύο ακόμη λόγους: Πρώτον επειδή ο Τεκτονισμός χρησιμοποιεί στους διάφορους βαθμούς του πολλά στοιχεία από την καμπαλιστική παράδοση και δεύτερον επειδή  γι’ αυτό το γλύφο υπάρχει στις μέρες μας πλούσια βιβλιογραφία απ’ όπου μπορεί να αντλήσει κανείς πληροφορίες.

    Ας περιεργαστούμε λίγο τη μορφή του.  Κατ’ αρχάς υπάρχουν δέκα σφαίρες που τραβούν αμέσως την προσοχή μας.  Στην εβραϊκή παράδοση ονομάζονται Σεφίρες ή Σεφιρώτ.  Η σχεδίαση του ιερογλυφικού βέβαια δεν γίνεται κατά προσέγγιση.  Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πολύπλοκο γεωμετρικό σχήμα που αποτελείται κυρίως από κύκλους, πάνω στις τομές των οποίων τοποθετούνται τα Σεφιρώτ (Όποιος ενδιαφέρεται για την ακριβή σχεδίαση του γλύφου ας επικοινωνήσει μαζί μου).  Στην κάθε Σεφίρα αντιστοιχεί συγκεκριμένος αριθμός, συγκεκριμένος πλανήτης, συγκεκριμένο χρώμα, κ.λ.π.  Τα Σεφιρώτ δεν μπορούμε να τα ορίσουμε εύκολα.  Θα λέγαμε μάλλον ότι αναπαριστούν φιλοσοφικές έννοιες.  Ολόκληρο το δένδρο άλλωστε μας προσφέρει ένα σύστημα ταξινόμησης ιδεών, ένα είδος αλφάβητου.  Το κάθε Σεφιρώτ έχει ένα όνομα.  Η αρχική ονοματολογία ήταν προφανώς στα εβραϊκά, την οποία μπορείτε να δείτε στο σχήμα παράλληλα με την Ελληνική μετάφραση.  Στην εβραϊκή παράδοση η κάθε Σεφίρα είχε ένα ορισμένο θρησκευτικό βάρος.  Μπορούμε εύκολα να απορρίψουμε σαν άχρηστες τις θεολογικές και δογματικές ερμηνείες των αρχαίων ραβίνων, χωρίς να επηρεαστεί αυτή η αληθινή βάση και να αποδώσουμε στο θεμελιώδες σύστημα των καθαρών Αριθμών (όπως έκαναν κι οι Πυθαγόρειοι) οτιδήποτε υπάρχει στο σύμπαν.  Αυτός είναι ο λόγος που οδήγησε τους Αλχημιστές, τους Ροδόσταυρους και τόσους άλλους, στην υιοθέτηση του καμπαλιστικού Δένδρου της Ζωής σαν τη βάση ενός συμπαντικού φιλοσοφικού αλφάβητου.

Οι σφαίρες αυτές, που αντιστοιχούν στους αριθμούς από 1 έως 10, ενώνονται μεταξύ τους με 22 μονοπάτια, τις 22 Ατραπούς όπως τις αποκαλούμε.  Η κάθε Ατραπός αντιστοιχεί σε ένα από τα 22 γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου και σε μια από τις 22 κάρτες της μεγάλης αρκάνας των Ταρώ.  Εδώ να θυμηθούμε ότι ο Ελιφάς Λεβί γράφει σχετικά με τα Ταρώ: «Η απόλυτη ιερογλυφική επιστήμη βασιζόταν σε ένα αλφάβητο, κατά το οποίο όλοι οι θεοί ήταν γράμματα, όλα τα γράμματα ιδέες, όλες οι ιδέες αριθμοί και όλοι οι αριθμοί τέλεια σύμβολα.  Αυτό το ιερογλυφικό αλφάβητο, το οποίο ο Μωυσής κατέστησε ύψιστο απόρρητο στην Καμπαλά του, είναι το περίφημο βιβλίο του Θωθ – οι κάρτες των Ταρώ!»

Οι δέκα αριθμοί λοιπόν και τα είκοσι δύο γράμματα του εβραϊκού αλφάβητου, με τις παραδοσιακές και λογικές αντιστοιχίες τους – λαμβάνοντας υπόψη τις αριθμητικές και γεωμετρικές τους σχέσεις – παρέχουν ένα σύνθετο συστηματικό υπόβαθρο 32 συμβόλων για το αλφάβητό μας.  Έχουμε έτσι μια κατανοητή μέθοδο ταξινόμησης, που επιτρέπει στο φιλόσοφο να καταγράφει τις αποκτώμενες εμπειρίες και ιδέες.  Μπορεί να συγκριθεί με ένα αρχείο τριάντα δύο φακέλων, στο οποίο τοποθετείται ένα εκτεταμένο σύστημα πληροφοριών.  Θα ήταν βέβαια παραπλανητικό για το μαθητή να περιμένει ένα συγκεκριμένο ορισμό για κάθε στοιχείο που περιέχει αυτό το σχέδιο.  Αυτό θα ήταν απολύτως αδύνατο.  Από τη στιγμή που θα δοθεί η μέθοδος της τοποθέτησης της συνολικής νοητικής και ηθικής δομής σε αυτούς τους 32 φακέλους, ο σπουδαστής πρέπει να εργαστεί μόνος του.  Πρέπει να αναλύσει κάθε ιδέα με όρους του Δένδρου της Ζωής και να δημιουργήσει την απαραίτητη σύνδεση μεταξύ κάθε σειράς ιδεών, χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα σαν ένα σταθερό δεδομένο σύγκρισης.

    Είναι πρωταρχικής σημασίας να απομνημονευθούν οι λεπτομέρειες του ιερογλυφικού.  Αυτός είναι πιθανά ο κυριότερος λόγος που στην αρχαιότητα η Καμπαλά μεταβιβαζόταν αποκλειστικά προφορικά.  Μπορούμε να διαβάσουμε γι’ αυτή, να την μελετήσουμε ευρύτατα, να παίξουμε σχεδιάζοντας σε ένα χαρτί, ή οτιδήποτε άλλο… Αλλά η λάμψη του φωτός της Αληθείας επέρχεται μόνον όταν ο ίδιος ο νους αναλάβει την εικόνα του Δένδρου και αποβούμε ικανοί να κινούμαστε νοητικά από κλαδί σε κλαδί οραματιζόμενοι τις αντιστοιχίες.  Επίσης ένας άλλος λόγος που η Καμπάλα δεν ήταν καταγεγραμμένη έχει να κάνει με τη μυστικότητα, μια έννοια που έχει πολύ συχνά κατηγορηθεί και παρανοηθεί.

Η ιδέα της φύλαξης μυστικών συνδέεται στον εσωτερισμό με την ιδέα της διατήρησης της ενέργειας.  Η σιωπή , η μυστικότητα , δημιουργούν έναν κλειστό κύκλο, δηλαδή έναν «συσσωρευτή».  Αυτή η ιδέα είναι διασπαρμένη σε όλα τα απόκρυφα συστήματα.   Η ικανότητα να κρατάς σιωπή, ή να λες μόνο τα’ απαραίτητα  και μόνο όταν υπάρχει ανάγκη, είναι ο πρώτος βαθμός ελέγχου του εαυτού.  Στην εργασία σχολής, η ικανότητα να κρατάς σιωπή δείχνει ένα συγκεκριμένο βαθμό εξέλιξης.  Η ικανότητα να μένεις σιωπηλός περιέχει την τέχνη να βάζεις τον εαυτό σου σε αφάνεια, να μην αποκαλύπτεις τον εαυτό.  Οι μυημένοι είναι πάντοτε κρυμμένοι από τον αμύητο, ακόμη κι όταν ο αμύητος μπορεί να αυτόξεγελιέται, πιστεύοντας ότι βλέπει τα κίνητρα και τις πράξεις του μυημένου.  Ο μυημένος σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανόνες, δεν έχει το δικαίωμα και δεν πρέπει να αποκαλύψει την αθέατη πλευρά της δράσης του ή του εαυτού του, παρά μόνο σ’ εκείνους που το επίπεδό τους είναι κοντά στο δικό του, που έχουν κιόλας περάσει τη δοκιμασία κι έχουν αποδείξει ότι η στάση τους κι η κατανόησή τους είναι οι ενδεδειγμένες.   Και μια μικρή λεπτομέρεια: όποιος το προσπαθήσει, θα διαπιστώσει ότι η απομνημόνευση του δένδρου είναι εξαιρετικά δύσκολη!  Πράγματι ότι εμπεριέχει μεγάλη ενέργεια, χρειάζεται και μεγάλη ενέργεια για να κατανοηθεί.

Ας συνεχίσουμε την πορεία μας λοιπόν… Πως αντιστοιχεί το δέντρο της ζωής στη στοά του 1ου συμβολικού βαθμού?  Διάφορες ιδέες πέρασαν απ’ το μυαλό μου… Να αντιστοιχίσω τις 10 Σεφίρες στις 10 φλόγες που ανάβουμε κατά τις εργασίες μας… Ή πάλι να βρω μια αναλογία με τους 10 αξιωματικούς της στοάς… Έπειτα σκέφτηκα μια άλλη δεκάδα: αυτή που αποτελείται από τα τρία μεγάλα φώτα, τον τάπητα, τα τρία μικρά φώτα, τον ήλιο, τη σελήνη και το ιερό Δέλτα… Τα έβαλα όλα αυτά στο χαρτί και πέρασα πολλές ώρες κάνοντας παραλληλισμούς και αντιστοιχίσεις… Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι παρ’ ότι κάποιες Σεφίρες φαίνεται να αντιστοιχούν πλήρως σε ορισμένα τεκτονικά σύμβολα, κάποιες άλλες δεν ταιριάζουν τόσο ώστε να έχουμε έναν πλήρη παραλληλισμό…  Καλύτερα λοιπόν να οδοιπορήσουμε μέσα στα μονοπάτια του αρχαίου ιερογλυφικού και να αφήσουμε τη διαίσθησή μας να πλησιάσει σε ότι την ελκύσει περισσότερο.  

Στο δένδρο της Ζωής οι 3 πρώτες Σεφίρες εθεωρείτο πάντα ότι απέχουν πάρα πολύ από τις επόμενες 7.  Μπορούμε να θεωρήσουμε τα 3 ανώτερα σεφιρώτ σαν αληθινά και ιδεατά, ενώ τα 7 κατώτερα σαν πραγματικά.  Το χάσμα μεταξύ της νοητικής σύλληψης του ιδεατού και του πραγματικού μπορεί να ειπωθεί ότι αντιστοιχεί στην άβυσσο, όπου όλα τα πράγματα υπάρχουν εν δυνάμει – χωρίς όμως καθαυτό νόημα.  Η Άβυσσος είναι η πηγή όλων των εντυπώσεων, είναι η αποθήκη, ας πούμε των φαινομένων.  Τα τρία πρώτα Σεφιρώτ, τα επονομαζόμενα Ουράνια, υπερβαίνουν με κάθε δυνατό τρόπο όλες τις νοητικές συλλήψεις μας και μπορούν να γίνουν αντιληπτά μόνο μέσα από ειδική εκπαίδευση στον αποκρυφισμό.  Η Άβυσσος είναι το μεταφυσικό χάσμα ανάμεσα στα ιδεατά ουράνια σεφιρώτ και στα πραγματικά.  Στην παράδοση της Καμπαλά  αντιστοιχούν την Άβυσσο σε ένα 11ο Σεφιρώτ που όμως δεν το απεικονίζουν ποτέ στο δέντρο της ζωής: είναι το κρυφό Ντάατ!  Και βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο 3ο και στο 4ο σεφιρώτ.  Ας παρατηρήσουμε εδώ ότι ενώ επάνω στο δένδρο, τα 22 μονοπάτια ενώνουν τα Σεφιρώτ με όλους τους δυνατούς τρόπους, από το 3ο προς το 4ο δεν υπάρχει μονοπάτι.  Δυστυχώς δεν υπάρχει γεφύρι που να μπορούμε να περάσουμε την άβυσσο με ασφάλεια… Από το Χεσέντ στο Μπινά ο μύστης πρέπει να πηδήξει… Εδώ ας σκεφτούμε επίσης ότι αν προσθέσουμε και το Ντάατ στα 32 σύμβολα του δένδρου, έχουμε συνολικά τον αριθμό 33, που είναι εξαιρετικά συμβολικός.

Η ύπαρξη της Αβύσσου είναι ο λόγος που πολλές εσωτερικές σχολές έχουν 7 βαθμίδες μυήσεως.  Είναι ακριβώς οι μυήσεις που αντιστοιχούν στις 7 κατώτερες Σεφίρες.  Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι οι εσωτερικές παραδόσεις όλου του κόσμου συγκλίνουν τελικά στη ΜΙΑ Αλήθεια, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το μονοπάτι της καθεμιάς.  Φαίνεται λοιπόν ότι ο Μαθητής έχει να ανέβει 7 σκαλοπάτια.  Ας παρατηρήσουμε εδώ ότι και μέσα στη στοά, επτά είναι τα σκαλοπάτια που χωρίζουν το μαθητή από την Ανατολή.  Ένα σκαλί για τον 2ο επόπτη, συν δύο τα σκαλιά του 1ου επόπτη και τέσσερα σκαλιά πριν το Δρύφρακτο.  Ο λόγος που συχνά οι βαθμίδες είναι μόνον οι πρώτες επτά, είναι το ότι μόνο μέχρι την Άβυσσο μπορεί να μας φτάσει η εργασία κάποιας σχολής.  Από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι εντελώς μοναχικός.  Κανείς που δεν έχει δρασκελήσει την Άβυσσο δεν μπορεί να έχει την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει μετά και όσοι την έχουν περάσει δίχως να χαθούν δεν δικαιούνται να μιλήσουν γι’ αυτό…

Στην Καμπαλά ωστόσο αναπαρίστανται και οι τρεις ουράνιες σφαίρες.  Βέβαια αναλυτικά περιγράφονται μόνο οι κατώτερες επτά.  Και μόνο γι’ αυτές αναλύεται λεπτομερειακά η εργασία που οφείλει να κάνει ο μαθητής στο κάθε Σεφιρώτ.  Σε φιλοσοφικό επίπεδο όμως δίδονται και κάποια σχόλια για την ουράνια τριάδα.  Παραλληλίστε εδώ την Ινδική παράδοση όπου τα Κοσμικά επίπεδα εκδήλωσης είναι δέκα, από τα οποία τα 7 είναι γνωστά στον άνθρωπο, συν τα 3 ανώτερα κοσμικά, το Μάνας Ταϊγιάσι, το Ανουπαδάκα και το Αδι.  Το 8ο επίπεδο είναι ο κοσμικός νους, Μαχάτ ή Μάνας Ταϊγιάσι, που έχει την ίδια φύση με το ανθρώπινο Άτμα, το οποίο βρίσκεται ενσωματωμένο εκεί. Αν και θεωρούνται δύο διαφορετικά επίπεδα, σοφοί όπως ο Πυθαγόρας τα είχαν εντάξει σε ένα μόνο. Το 9ο επίπεδο ονομάζεται Ανουπαδάκα, που σημαίνει «ο χωρίς Πατέρα». Το 10ο λέγεται Αδι, που σημαίνει το Πρώτο.

Ας συνεχίσουμε την οδοιπορία μας, εμβαθύνοντας λίγο στο νόημα κάποιων Σεφιρώτ…  Το σύμπαν, σαν το συνολικό άθροισμα όλων των πραγμάτων και των ζωντανών πλασμάτων, θεωρείται ότι έχει την πρωταρχική πηγή του στο άπειρο διάστημα, το Αίν, το Ουδέν ή Παραμπράχμαμ, η αναίτια αιτία όλης της εκδήλωσης.  Στο Ζοχάρ αναφέρεται:  «Προτού δώσει κάποιο σχήμα στον κόσμο, προτού δημιουργήσει κάποια μορφή, Εκείνος ήταν μόνος, χωρίς μορφή, όμοιος με το τίποτε.  Ποιος θα μπορούσε να Τον εννοήσει όπως ήταν τότε, πριν τη δημιουργία, αφού δεν είχε μορφή;»

    Το Αϊν δεν είναι μια ύπαρξη, είναι τίποτε…  Είναι η θεά Νουίτ, η Βασίλισσα του Απόλυτου διαστήματος.  Είναι το τρισμέγιστο σκότος της αιγυπτιακής ιερατικής κάστας.  Είναι το κινέζικο Τάο, το οποίο «ομοιάζει με την κενότητα του χώρου».  Είναι ο ουροβόρος όφις, το ινδικό ερπετό Ανάντα, το οποίο περιέκλειε το σύμπαν.  Ας θυμηθούμε εδώ πως αρχίζει η κοσμογονία των Ορφικών: «Εν αρχή ην η Νυξ.  Ένα πτηνό με μαύρα φτερά»  Η αρχέγονη νύχτα.  Όταν μπαίνουμε στη Στοά, πριν ανοίξουν οι εργασίες επικρατεί σκοτάδι…  Είμαστε πριν το χρόνο και το χώρο!

    Για να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του, ή για να αυτόπροσδιοριστεί, το Αϊν γίνεται Αϊν Σοφ (Άπειρο) και στη συνέχεια Αϊν Σοφ Αούρ, το απόλυτο απεριόριστο φως, το οποίο τότε συστέλλεται και συγκεντρώνεται σε ένα κεντρικό χωρίς διαστάσεις σημείο – το Κέτερ – το Στέμμα, το οποίο αποτελεί την πρώτη Σεφίρα του Δένδρου της Ζωής.  Αν το συγκρίνουμε με την Ορφική κοσμογονία είναι το Ασημένιο αυγό, που η Νυξ γέννησε μέσα στον απέραντο κόλπο της σκοτεινιάς.  Είναι η μοναδική φλόγα που είναι αναμμένη στο μεσαίο κερί από το τρίκηρο του Σεβασμίου πριν ακόμη μπούμε στο ναό…

    Το Στέμμα λοιπόν είναι η ανεξιχνίαστη Μονάδα, η ρίζα όλων των πραγμάτων, ένα κέντρο πνευματικής ενέργειας, αόρατο και χωρίς έκταση, σαν ένα μεταφυσικό σημείο, γεμάτο ακατάπαυτη ζωή, δραστηριότητα και δύναμη.  Είναι η πρώτη τελεία της Πυθαγόρειας Τετρακτίνας, η Μονάδα, η πηγή των Πλατωνικών Ιδεών.  Ο πλανήτης που του αντιστοιχεί είναι ο Ζευς, ο πρώτος μεταξύ των αρχαίων θεών.  Μέσα στη στοά, θα μπορούσαμε πιθανόν να το αντιστοιχήσουμε και με το ιερό Δέλτα…

    Η πρώτη αυτή Σεφίρα περιείχε ουσιαστικά και δυνητικά τα υπόλοιπα εννέα Σεφιρώτ, τα οποία και εκπόρευσε.  Μέσω αυτοανάκλασης, ο αριθμός 1 δημιούργησε τον αριθμό 2.  Έτσι έχουμε τώρα την έναρξη ενός σταθερού κραδασμού.  Είναι η θεμελιώδης απόσταση ανάμεσα στο 1 και στο 2.  Η δεύτερη Σεφίρα, το Χοχμά αναπαριστά τη Σοφία.  Παρατηρήστε ότι οι Σεφίρες της Σοφίας, της Ισχύος και του Κάλλους σχηματίζουν ένα τέλειο ορθογώνιο τρίγωνο όπως ακριβώς οι τρεις αντίστοιχες στήλες στη στοά του Α’ συμβολικού βαθμού.  Και όχι μόνο αυτό, αλλά η Σοφία ανήκει στην ουράνια τριάδα.  Όταν ανοίγουμε τις εργασίες μας, το κερί της Σοφίας ανάβει από το πυρ του Σεβασμίου που έχει κατέλθει απ’ την Ανατολή.  Ενώ η Ισχύς και το Κάλλος πυρακτώνονται από τους επόπτες.  O Σεβάσμιος κάνει επίκληση προς τη Σοφία, όπως αυτή κατέλθει από τον ουρανό για να οδηγήσει τις εργασίες μας μέσα στη Στοά…

    Η Τρίτη Σεφίρα το Μπινά, συνδέεται φιλοσοφικά με την έννοια του χρόνου και έχει για κυβερνήτη της τον Κρόνο.  Ο χρόνος, μέσα στη στοά μας συμβολίζεται από το γραμματέα, ο οποίος με τα πρακτικά που τηρεί είναι η μνημοσύνη – μας θυμίζει τα περασμένα, τη ροή του χρόνου.  Κι άλλη σύμπτωση εδώ: η θέση του γραμματέα, όπως και της τρίτης Σεφίρας είναι στην Ανατολή, πέρα από την Άβυσσο… Έτσι έχουμε τα Σεφιρώτ της ουράνιας τριάδας.  Ο Λάο Τσε διδάσκει ότι: «Το Ταο δημιούργησε την Ενότητα, η Ενότητα δημιούργησε τη Δυαδικότητα, η Δυαδικότητα δημιούργησε την Τριάδα και η Τριάδα όλα τα υπάρχοντα πράγματα»

    Ο αριθμός τέσσερα που ονομάζεται Χεσέντ – Έλεος, είναι η αρχή της δεύτερης τριάδας των Σεφιρώτ, η οποία είναι η αντανάκλαση της Ουράνιας τριάδας πέρα από την Άβυσσο.  Νομίζω ότι σε όλους μας το όνομα αυτής της σεφίρας, μας φέρνει στο αμέσως στο νου τον ελεονόμο… Ωστόσο η ετοιμολογία αυτής της λέξης νομίζω ότι μας παραπλανεί λίγο.  Ο Πήτερ Ουσπένσκυ, μαθητής του Γ. Γκουρτζίεφ, εξηγεί σε ένα βιβλίο του ότι δεν κατανοούμε τι σημαίνει η λέξη έλεος, δηλαδή δεν κατανοούμε τι σημαίνει η λέξη που μεταφράζεται στις ευρωπαικές γλώσσες, mercy, κ.λ.π.  Η λέξη αυτή έχει κάποια τελείως διαφορετική σημασία που μας ξεφεύγει.  Αλλά η ετυμολογία της ρωσικής λέξης Μίλοστ, αν την εξάγουμε από τη λέξη Μίλιγ, ίσως δίνει την πιθανή σημασία αυτής της λέξης και των εδαφίων των γραφών όπου συναντάται.  Η λέξη Μίλιγ δε μπορεί να μεταφραστεί με ακρίβεια στ’ αγγλικά.  Πολύ συχνά σημαίνει, αγαπητός.  Αν μπορούμε να πλάσουμε τη λέξη «αγαπητότητα», αυτή θα ήταν πολύ κοντά στο Μίλοστ, δηλαδή στη λέξη που μεταφράζεται mercy, στα αγγλικά.  Ξέρετε αδελφοί μου, πάντα είχα την απορία, γιατί ανάμεσα στους 10 αξιωματικούς που έχουν τόσο συμβολικά ονόματα περιλαμβάνεται κι ο ελεονόμος… Άλλωστε από τον 1ο κιόλας βαθμό μαθαίνουμε πως η ελεημοσύνη δι’ ημάς τους Τέκτονες δεν είναι παρά απλή εκδήλωση καθήκοντος…  Αν όμως λάβουμε υπόψη μας την άποψη του Ουσπένσκυ, τότε ο Ελεονόμος απόσυμβολίζεται περισσότερο σαν Αγάπη, έννοια που ταιριάζει πολύ περισσότερο με τους συμβολισμούς μας.

    Συνεχίζοντας προς τα κάτω θα παρατηρήσουμε ότι κάποιες Σεφίρες μας θυμίζουν πολλά πράγματα από τη στοά μας, ενώ κάποιες άλλες όχι.  Για παράδειγμα τα Σεφιρώτ της Ισχύος και του Κάλλους ταιριάζουν με τον Α’ και το Β’ επόπτη, ενώ η 7η Σεφίρα Νετζά – η Νίκη δε φαίνεται να αντιστοιχεί σε κάτι συγκεκριμένο.  Βέβαια πρέπει να τονίσω ότι για τον πλήρη απόσυμβολισμό του Δένδρου της Ζωής θα πρέπει να έχει κανείς τη γνώση όλων των τεκτονικών βαθμών.  Εδώ κάνουμε απλά μια πρώτη απόπειρα να το δούμε στα πλαίσια του βαθμού του μαθητή, όπου ήδη εντοπίσαμε μια πληθώρα αντιστοιχιών. 

    Προχωρώντας έτσι προς τα κάτω θα φτάσουμε τελικά στη 10η Σεφίρα, το Μαλκούτ που σημαίνει «Βασίλειο» και είναι ο κόσμος της ύλης.  Αντιπροσωπεύει τη Γη και γι’ αυτό μέσα της βλέπουμε τα χρώματα και τα σύμβολα των 4 στοιχείων.  Είναι το σημείο εκκίνησης του κάθε αναζητητή.  Είναι αυτός καθαυτός, ο βαθμός του Μαθητή.

Παράλληλα με όλα τα παραπάνω είναι χρήσιμο να παρατηρήσουμε ότι το Δένδρο της Ζωής αποτελείται από 3 στήλες.  Η δεξιά στήλη ονομάζεται στήλη του Ελέους και πήρε το όνομά της από το 4ο Σεφιρώτ.  Είναι θετική, λευκή και αντιπροσωπεύει το αρσενικό στοιχείο, παρ’ ότι η σαφώς θηλυκή θεά Αφροδίτη ανήκει σ΄ αυτή τη στήλη (7η Σεφίρα).  Η αριστερή στήλη αντίστοιχα είναι μαύρη, αρνητική και αντιπροσωπεύει το θηλυκό στοιχείο, παρ’ ότι ο Άρης ανήκει σε αυτή (5η Σεφίρα).  Ονομάζεται στήλη της ισχύος.  Από εδώ ίσως να προέρχεται και ο παλιός αλχημικός αφορισμός που έλεγε: «Η γυναίκα είναι Δύναμη και ο Άνδρας Γαλήνη – Έλεος».  Οι περισσότερες από τις αποδόσεις της δεξιάς αρσενικής στήλης, είναι θηλικές σε ποιότητα.  Αυτό δεν αποτελεί νοητική σύγχυση, αλλά αναγνώριση της ανάγκης για ισορροπία.  Το ίδιο συμβαίνει αν δείτε και με την αριστερή στήλη.  Τέλος υπάρχει και η μεσαία στήλη, η οποία δείτε τι περιλαμβάνει αδελφοί μου: το Μαθητή, τη Σελήνη, τον Ήλιο, την ΄Αβυσσο και τέλος τον Πανεπόπτη Οφθαλμό… Τον αποσυμβολισμό της τον αφήνω στη φαντασία σας.

Τελειώνοντας τον πίνακα τούτο, θα ήθελα να τονίσω κάτι: παρ’ ότι το αρχαίο αυτό σύμβολο φαίνεται σαν ένα άψογο νοητικό δημιούργημα, δεν θα καταφέρουμε να εισέλθουμε στα μυστικά του με το νου μας.  Ας θυμηθούμε τους παλιούς μύστες που δίδασκαν «ο Νους είναι ο Διάβολος».  Μόνο με τη διαίσθηση, την ενόραση και τις λοιπές αισθήσεις μας, που τις έχουμε προς το παρών σε αχρηστία θα μπορέσουμε να εισχωρήσουμε στην ιερή Γνώση.  Την ίδια αυτή άποψη θα τη βρούμε σε όλο τον κόσμο… Ένας Ινδός διδάσκαλος από τα βάθη των αιώνων διδάσκει: «Αφού γίνει αδιάφορος στα πράγματα της αίσθησης, ο μαθητής θα πρέπει να αναζητήσει τον Rajah των αισθήσεων, δημιουργό της σκέψης, εκείνον που ξυπνάει την πλάνη.  Ο νους είναι ο μεγάλος καταστροφέας του αληθινού.  Ας καταστρέψει τον καταστροφέα ο μαθητής.»

Ανεγνώσθη σε κανονική συνεδρία του Α' συμβολικού βαθμού τον Απρίλιο του 2007.